Lanceerraketten

Op technisch vlak werd gekozen voor een PHH-versie (eerste trap met vastebrandstofmotoren (P=poeder), de tweede en derde trap met vloeibarebrandstofmotoren (H=waterstof)) waardoor:

• de synergie met de draagraket VEGA worden gemaximaliseerd door een voor de beide draagraketten gemeenschappelijke motor (P-120) te ontwikkelen die met vaste brandstof wordt bestuurd.
• een meer moduleerbare Ariane 6 mogelijk wordt in twee versies, te weten de Ariane-62 met twee hulpboosters voor institutionele missies en de Ariane-64 met vier hulpboosters voor commerciële missies. Naargelang de versie kan de nieuwe draagraket satellieten van vijf of tien en een halve ton in een geostationaire baan brengen.

De ontwikkeling van het lanceringssysteem Ariane 6 bevindt zich nu in haar eindfase, terwijl de ontwikkeling, de productie en de precommercialisering van de eerste reeks van 14 draagraketten Ariane-6 van start zijn gegaan.  Het volledige programma heeft wel vertraging opgelopen door technische (gelinkt aan nieuwe technologische ontwikkelingen) of menselijke (zoals de staking van 2017 in Guyana of de Covid-19 gezondheidscrisis) problemen. De oorspronkelijk in juli 2020 geplande kwalificatievlucht wordt nu in het tweede trimester van 2022 verwacht.

Tijdens de ESA-ministerconferentie van 2016 in Luzern werd besloten de derde fase van het FLPP te verlengen. Die derde fase van het programma/NEO (New Economic Opportunities) is in de eerste plaats gefocust op de geïntegreerde systemen, technologieën en demonstratoren.

De activiteiten in het kader van de derde fase NEO zijn aan de gang en verlopen in samenhang met de uitwerking van de nieuwe ontwikkelingsprogramma’s.

Met als uitgangspunt het massale gebruik van de 3D-printtechnologie en gekoppeld aan de productie in serie van 50 motoren per jaar worden, vergeleken met de motor Vulcain 2 waarmee Ariane 5 op het ogenblik is uitgerust, de productiekosten door tien gedeeld, zijnde een eenheidsprijs van 1 mln. euro. Behalve de technologische trendbreuk brengt Promotheus nog een forse knik in de kosten teweeg.

De Prometheus-motor kan zo mogelijk voor 2030 op de markt verschijnen, wat de Europese Unie nieuwe kansen biedt en wordt voor rekening van het ESA door ArianeGroup ontwikkeld.

Zo die technologieën worden gevalideerd, zou de generatie van draagraketten na de toekomstige draagraket Ariane 6 tegen 2030 daarmee worden uitgerust.

Het project Themis wordt ontwikkeld voor rekening van het ESA via ArianeWorks, een door het CNES en ArianeGroup opgezet innovatieplatform, met als doel de toekomstige generaties van Europese draagraketten sneller voor te bereiden.